Hoi Annemarie,
Je hebt behoorlijk wat meegemaakt en je maakt in de tegenwoordige tijd nog steeds heel wat mee.
Ik vind het heel nobel van jou dat je zo met anderen begaan bent alleen krijg ik er wel het gevoel bij
dat je dat doet om af te leiden van je eigen problemen. Voor jou is het een soort uitlaatklep geworden omdat je in je naaste omgeving ( en zo gaat het helaas velen in vergelijkbare situaties ) weinig begrip krijgt. In ieder geval niet het begrip wat jij nodig hebt. Inderdaad mensen willen niet geconfronteerd worden met negatieve zaken ( ziekte, dood, ontslag etc ) dus op een gegeven moment verwacht je omgeving dat je weer ” normaal ” doet. Deze mensen kunnen zich helaas niet inleven in het feit dat jouw normaal nooit meer zo normaal wordt als zij denken dat normaal is in hun ogen.
Je komt over als een intelligente persoonlijkheid, mede ook om hoe je schrijft.
Bedenk wel dat je niet altijd anderen hoeft te helpen en dat je ook niet altijd sterk hoeft te zijn.
Verder is het buitengewoon jammer dat de medische wetenschap zo’n moeite heeft met jouw casus en dat je dus zelf helaas enorm veel energie moet steken in het hele verhaal. Dat kost heel veel kracht en dat zou eigenlijk de taak van de artsen moeten zijn. Ook is het daardoor moeilijk om geestelijk niet in een overload situatie te raken omdat je zo graag duidelijkheid wilt hebben over je gezondheisproblemen.
Je zou eigenlijk een boek moeten schrijven over al je ervaringen ( it will clear your mind and free your soul ).
Fijne avond van anoniem, die helaas hele goede redenen heeft om anoniem te blijven .
