Dank U Annemarie.

[Anoniem]

Dank U Annemarie.

 

Zie je bericht nu pas. Shame on me haha…. Ik ben er niet zo mee bezig eerlijk gezegd. Maar na bijna drie maanden is er wel veel gebeurd. Jaha is alweer iets meer dan drie maande geleden toen mijn rikketik begon te haperen. Tijd gaat snel en wie had toen kunnen denken dat Corona de kop op zou steken en we ineens behoren tot een risico groep. Tjongejonge…….maar goed, leven gaat door als je mazzel hebt. En tot nog toe hebben we mazzel.

 

Zoals ik toen al schreef had ik wat voornemens voor dit jaar. Iets voornemen is heel wat anders dan het ook werkelijkheid laten worden hè!

De eerste week na thuiskomst was ik al drastisch geminderd met roken. Maar er helemaal van af is andere koek. Uiteindelijk had ik zo iets van…..ritueel veranderen Jaapio.

Normaal is opstaan, peuk draaien, water op zetten, aan de peuk lurken, koffie maken…wat meer aan de peuk lurken….etc etc.

Ik ga het anders doen. Opstaan, aankleden, naar buiten Bertju uitlaten, dan ontbijten met koffie en dan pas een peuk. Zo had ik me dat bedacht, zo zou ik het gaan doen, dat wilde ik gaan doen.

En die morgen sta ik dus op, kleed me aan, ga meteen met Bertju naar buiten om hem uit te laten. En dan….. op de hoek van de straat, wat zal het zijn 50 meter, geen adem meer, kapot, uitgeput…. Wtf is dit nu weer? Ik wacht even…..en ga heel rustig verder maar al snel weer ademloos, de puf is er uit.

Hier wordt je niet vrolijk van zal ik je zeggen. Zo’n klein stukje lopen en dan al klaar er mee? Hoe kan dat? De vernauwing is toch weg gehaald, de boel is nu toch open? Ik ben nu toch beter als voorheen? Wat is daar gaande? Mijn hele leven gesport zeg maar. Van alles aan sport gedaan. Bodybuilden, mountainbiken, zwemmen…noem maar op en nu dit? Na de operatie?

Het blokje om heb ik toch afgemaakt, strompelend. Ik laat me niet klein krijgen. Als ik weer thuis ben….hoppaaaaaaaa pafke opsteken. Kijk, dat is me gelukt. Eerst het huis uit en dan pas roken. Na een trekje of twee maak ik de peuk uit. Weg leggen voor later.

Niet veel later komt Yvonne naar beneden. Dan krijg ik op me donder hahaha….. of ik niet gehoord heb dat ik voorlopig niks alleen mag doen, dus ook wandelen niet. Ohw…is dat zo, geen idee!

De volgende morgen staat Yvonne mee op. En weer eerst naar buiten. En weer op de hoek van de straat geen adem meer. Hierdoor begin ik me te ergeren. Dag later het zelfde.

Roken is drastisch minder, dat wel. Maar er van af….egnie.

Ik ga naar mijnhuisarts. Ik wil weten wat ik allemaal moet slikken en dat wat doet. Het is me een berg pillen elke dag. Ook vaak wakker worden snachts badend in het zweet. Heel vervelend.

Van mijnhuisarts krijg ik een goede uitleg. Voorlopig zit ik nog wel even vast aan die pillen. Minder roken, heel goed. Beter is er helemaal mee stoppen. Kan hulp erbij krijgen, zegt de huisarts. Ja hulp….wat kan die knakker mij vertellen wat ik nog niet wist over roken en hoe slecht het is. Maar goed, ik neem het advies van mijn huisarts aan en maak een afspraak met de praktijkondersteuner.

Het ochtend ritueel neem vormen aan. Eerst naar buiten, eerst ontbijten en dan pas een peukje roken. Begint al normaal te worden. Het rondje lopen, wat misschien 300 meter is, gaat ook steeds beter. Na een paar dagen lopen we dat rondje smorgens en savonds al.

Het minder roken gaat ook steeds beter. Vaker laat ik de shag thuis als ik ergens naar toe moet. Bijvoorbeeld naar de praktijk ondersteuner. Na één keer wist ik het wel weer. Enige wat ik hoor is dat het slecht is. Maar hoe je er het beste en makkelijkste mee kan stoppen weet niemand. Ik had al 2 pakjes weg gegeven en was met het derde pakje bezig. Ik had me voorgenomen om er helemaal mee te stoppen als het vierde en laatste pakje op zou zijn.

Wandelen gaat ook steeds beter. We plakken er al twee straten aan vast. Een groter rondje dus. Maar wat bizar zeg, geen lucht meer krijgen terwijl alles open is nu.

Het is 9 januari 2020. Het derde pakje shag is bijna leeg. Een kennis vraagt hoe het gaat met minder roken. Ja prima eigenlijk. Zo tussen de 4 á 10 op een dag. Dan te bedenken dat ik een pakje shag per dag heb gerookt. Al een tijd ben ik buiten gaan roken en toen was het gehalveerd.

Dag later krijg ik een pakje met de post. Huh…ik heb niks besteld.

Een boek, wat mot ik met een boek? Ik hou niet van lezen. “stoppen met roken” is de titel. Kennis heeft dat boek opgestuurd.

 

Wat er dan gebeurd…………..

 

Ik steek een peuk op. Derde pakje shag is op. Ik bekijk dat boek. Ik ga dat boek toch niet lezen!

Duizenden gedachten razen door mijn hoofd. Lezen? Not…roken…wil er van af….. als het vierde pakje op is dan koop ik niks meer. Dan heb ik niks meer in huis. Dan ben ik er van af. Waarom nu dan niet? Waarom eerst dat laatste pakje nog oproken? Hoe stom is dat dan? Ook raar toch? Zal ik dat laatste pakje in de fik steken? Dan is het al weg, is het ook op, ben ik er nu al van af, toch? Zal ik dat doen?

Ik raak er lichtelijk van overstuur, in paniek zelfs. Wat iets raars is dat toch, verslaving? Hoe meer ik van het padje raak op dat moment hoe meer ik zo iets heb van….tjongejonge en dat door een peukie…wat een idioterie zeg. ik begin opstandig te worden van dat feit. Niemand bepaald wat ik wel of niet doe, ook een peukie niet……. En dan loop ik de garage in. Pak een blik en remmenreiniger. Remmenreiniger is erg brandbaar. Ik maak het vierde en laatste pakje shag open, trek alle shag eruit en verspreid dat op het blik. Hartslag gaat naar ongekende hoogte……. En dan…..ik spuit alle shag onder de remmenreiniger en steek de boel aan…..daar gaat de shag, de laatste shag…… ik rook niet meer….giert het door mijn hoofd. Van het brandend goedje heb ik wel een filmpje gemaakt. Nu is het snel zaak dat ik dit wereldkundig ga maken want doe je dat niet, weet niemand het, is het zo gemakkelijk om naar de winkel te gaan en shag te gaan kopen. Wie houd ik dan voor de gek.

Als eerste het filmpje naar Yvonne gestuurd, en dan op fb….. zo als ik nu weer ga roken ga ik af als een gieter. Ben er klaar mee nu.

 

Zucht…….fijne gedachte om niet meer te roken. En heb er ook geen meer aan geraakt nu bijna drie maanden. Dat scheelt een berg geld elke maand. Zeker €140.- pm.

Was het moeilijk? Nee eigenlijk niet. Elke keer als ik zin in een peuk heb/had bedenk/bedacht ik me dat die zin maar 3 minuten duurt. En dat klopt ook en als je daar echt van bewust bent duurt het nog minder dan die drie minuten.

 

Het wandelen is gemeengoed geworden. Van enkele straten meer wandelen lopen we nu de velden in. Het bos in…… in alle vroegte wandelen we zo rond de 3km. Starten rond 5.45 uur en savonds doenm we dat nog eens. Gisteren bv ruim 10km gewandeld.

 

Hart revalidatie. Daar heb ik aan mee gedaan. En heeft zeker wel zin gehad. Al was het maar om te zien en te horen hoe anderen ermee omgaan als hart patiënt zijnde.

Hhmm ik heb de neiging om het naast me neer te leggen en te doen alsof er niks is. Een paar keer kreeg ik op me donder in het ziekenhuis. Ik mocht niet te veel doen.

 

Of ik ooit weer zo wordt als ik voorheen was? Denk van niet. Ondanks het stoppen met roken, ondanks dat de kransslagader weer open is, ondanks mijn hart niet teveel schade heeft opgelopen.

Mocht ik ooit weer zo worden als voorheen dan gaat dat lang duren. Is ook niet erg. We genieten van het wandelen en dat we überhaupt kunnen wandelen. Ben nu 2x op de mountainbike gesprongen…..ai ai ai….was een beetje als de eerste wandeling hahaha….buiten adem maar ook dat bouwen we wel op.

 

Al met al loopt het best lekker. De twee belangrijkste voornemens heb ik waar kunnen maken.

 

Nu zorgen dat we gezond blijven, corona buiten de deur houden.

 

Geniet van het leven waar het maar kan.