Dag Tess
Ik ben 8 maanden geleden geopereerd: nieuwe tricuspiladisklep (als baby al transposietie vd grote slagaders gehad) en herken je mentale strijd heel goed. Van alles willen doen en het niet kunnen. Zelf ben ik nog niet aan het werken en ik zie het ook nog niet snel gebeuren. Ben al mentaal moe als ik mijn dagelijkse krant heb gelezen en kan mijn “huishouden” nog lang niet zelf runnen. Sommige dagen gaan we inderdaad te ver, omdat we gewoon eens iets van ons to do-lijstje willen kunnen schrappen en het is heel frustrerend dat we dat de dag(en) erna moeten bekopen. Doen alsof er wel degelijk iets is gebeurd, is zeker niet verkeerd. En hulp vragen ook niet. Ik breng mijn zoontje bvb 3 dagen per week naar mijn ouders. Mijn moederhart bloedt, maar ik weet dat ik dit nodig heb om de dagen dat hij er wél is een betere mama te zijn.
Als je frustraties hebt, zullen heel wat leden van dit forum je wel opvangen 🙂
Groetjes
Sandra
