Bij mij was het een bypass operatie . 3 omleidingen .
Maar de pijn achteraf is te vergelijken met een vrachtwagen die over je borst is gereden .
Maar met de pijnstillers . 4 maal 2 paracetamol per dag was het goed vol te houden .
Alleen slapen op je rug valt niet mee ,ik heb gewoon hele nachten radio liggen luisteren ,ook in het ziekenhuis.
Maar het geluk en de blijdschap toen ik uit de narcose kwam en besefte dat het voorbij was ,was zo groot dat je alle ongemakken zo vergeet .
Bij de revalidatie intake kreeg ik ook een erg uitgebreid formulier wat ik in moest vullen ,pas na een week ,en aan de hand van je antwoorden kunnen ze dan zien of je eventueel ook psychologische hulp nodig hebt . De revalidatie werd begeleid door meerder fisiotherapeuten en een hartverpleegkundige ,en die hadden ook weer overleg met een cardioloog en een psycholoog .
Als je zelf kunt accepteren dat je serieus hartpatiënt bent ,maar toch nog voldoende vertrouwen in je lichaam kunt hebben ben je al een heel eind.
Ook werd ons duidelijk gemaakt dat je je nooit moet vergelijken met een ander . Bij iedereen verloopt de genezing en revalidatie anders .Je gaat met kleine stapjes voorruit ,en soms ook af en toe een stapje achteruit.
Oja ,een dagboek gaan schrijven ,nu al en ook in het ziekenhuis ,kan je helpen met het verwerken .
Ik ben daar in het ziekenhuis mee begonnen ,omdat ik lag te piekeren wat ik allemaal had meegemaakt en bang was om het te vergeten . Als je interesse hebt wil ik het je wel mailen . Dan moet je ,desnoods in een prive bericht, even je email adres geven.
Groetjes Ad
