Over taal gesproken en geschreven….
Een van de dingen die mij al vanaf mijn kinderjaren fascineert is taal. Wat was ik als bijna 6-jarige blij dat ik de kleuterschool achter me kon laten en eindelijk naar de eerste klas op de lagere school ging. Lezen, schrijven, rekenen…..Ik was er aan toe. De eerste woorden: boom, roos, vis. Alles met kleine letters geschreven. Al vroeg begon ik met het schrijven van verhaaltjes. Zo heb ik ooit een verhaaltje geschreven met als titel ‘het vliegende tapijtje’. Een verhaaltje van 14 bladzijden dat ik uiteindelijk heb moeten voorlezen in de klas. Helaas is het schriftje waarin ik onder andere dit verhaaltje geschreven had, verloren gegaan. Waarschijnlijk zijn mijn ouders ooit te fanatiek geweest tijdens een grote zolderopruiming.
Als je stilstaat bij taal, klanken die tot woorden omgevormd worden en vervolgens gevisualiseerd worden op schrift. Hoe wonderlijk is het eigenlijk en toch zo vanzelfsprekend.
Waarom wordt er in buurlanden een andere taal gesproken, worden er andere grammatica-regeltjes toegepast? Maar ook dichter bij huis kan het vreemd klinken als er dialect gesproken wordt.
Toch hoef je niet altijd een vreemde taal te beheersen om iets duidelijk te maken, om elkaar aan te voelen. Jaren geleden waren we met ons gezinnetje in Turkije. We vinden het leuk om te genieten van zon, zee en strand maar tijdens zo’n vakantie willen we ook altijd wat cultuur opsnuiven. Ik herinner me een ontmoeting met een oudere vrouw in een hoger gelegen bergdorpje. We hadden oogcontact maar daar bleef het niet bij. Zij pakte met beide handen mijn handen, keek me zo liefdevol aan. Het was alsof zij voelde wat ik voelde: geluk en wederzijds respect. Woorden waren overbodig…. Een vreemde taal hoeft geen barrière te zijn om elkaar te begrijpen.
Hartegroet,
Annemarie
