Tied veur een pafke…
In een ver verleden, toen roken op de werkvloer nog mocht, deed mijn man hier ook aan mee. Maar toen hier vanuit overheidswegen een stokje voor gestoken werd moest het heil elders gezocht worden. In de praktijk betekende dit dat er alleen nog maar buiten gerookt mocht worden. Weer of geen weer, desnoods een pluutje mee, het weerhield de verstokte roker er niet van om gezellig met ‘lot’genoten te genieten van zo’n pafke.
Bij ons werd er allang niet meer binnenshuis gerookt. Slechts een enkeling in onze grote familie- en vriendenkring stak ooit een peuk op. Mijn man was er 1 van. Hij had er geen probleem mee om even naar buiten te gaan. Zo ook op een koude winterdag. Mijn man was alleen thuis met onze pukkies van 3 en 4 jaar. Hij rolde zijn sigaretje en ging in zijn overhemd de vrieskou in. Onze jongste deed echter de onderste knip van de achterdeur op slot en had de grootste lol toen zijn papa steeds minder vriendelijk gebaarde om de knip er weer af te doen. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk heeft onze dochter de deur voor een verkleumde papa opengedaan.
Inmiddels is mijn man al vele jaren anti-rook, iets wat ik 25 jaar geleden nooit verwacht zou hebben.
Hartegroet,
Annemarie
