Burenhulp.
Vanmorgen ging de voordeurbel, ik deed open en keek in het van pijn vertrokken gezicht van mijn overbuurman. Zijn totale houding sprak boekdelen. ‘Annemarie, gaan jullie vandaag nog naar de Appie?’ Ik wilde natuurlijk eerst weten wat er aan de hand was. Mijn buurman had het heel erg in de rug en daarbij vannacht een acute jichtaanval in een knie gekregen. Zo pijnlijk en zo zielig. Ik moest hem teleurstellen, mijn man stond op het punt met de auto weg te gaan en onze wekelijkse boodschappenronde hebben we even vooruit geschoven. Maar ik wilde toch mijn buurman helpen en vroeg wat hij nodig had. Tenslotte heb ik ook nog een trouwe Gazelle in de garage staan en een fietstochtje, de Appie is niet echt in de buurt, zorgt weer voor wat broodnodige beweging. Toen ik in de winkel eindelijk het gevraagde gevonden had, stond er echter nog maar 1 stuks van in de koelvitrine. Ik zag een jonge zaterdaghulp en tikte hem voorzichtig op de schouder. ‘Mag ik je iets vragen?’ ‘Natuurlijk’, antwoordde hij vriendelijk. ‘Weet je of er misschien in het magazijn nog zo’n bakje staat’ en liet hem de groene curry met rijst zien die ik net op tijd had weten te bemachtigen. ‘Nou, dat weet ik niet, ik ben net pas begonnen’, kreeg ik als antwoord en hij draaide zich weer om om verder te gaan met het vullen van de vakken. Oké, ik moest dus een andere tactiek toepassen. Ik heb mijn charmes in de strijd gegooid en vroeg: ‘Zou jij ALSJEBLIEFT voor mij willen kijken of er misschien in het magazijn nog zo’n bakje staat? Please!’ ‘Blijft u dan hier staan?’, vroeg hij en beende weg. Ik heb een kleine 10 minuten als een soort wassen beeld met mijn mandje aan de arm in de Appie gestaan. Ik dacht dat als het nog langer zou duren er misschien wat klein geld in mijn mandje gedeponeerd zou worden…. Maar mijn geduld werd beloond! Uiteindelijk kwam de jonge zaterdaghulp terug mét de bewuste groene curry met rijst. Ik heb hem de hemel ingeprezen, bedankte hem voor zijn hulp. Bij de kassa aangekomen bleek er ook nog eens 25% korting op te zitten. Ik heb mijn buurman weer blij gemaakt en hoop, nee ik weet het eigenlijk wel zeker, dat ik ook op hem een beroep kan doen als ik hulp nodig heb.
Hartegroet,
Annemarie
