Verwen-dag.
Gisteren was het voor mij een ‘oplaad-dag’, een dag die veel positieve energie heeft gegeven.
Maandag trof ik mijn buurvrouw bij de fitness. Zij probeert haar mobiliteit zo lang mogelijk te behouden en traint daarvoor iedere week trouw op bepaalde apparaten. Helaas is artrose een onomkeerbaar proces maar ik heb respect voor haar. Zij vroeg me of ik dinsdagmiddag thuis zou zijn, ze wilde dan even langskomen. Gisterenmiddag stond ze met een prachtig boeket aan de deur om mij te bedanken voor het voorbije jaar waarin ik haar af en toe een helpende hand heb toegestoken. Ik vind burenhulp (maar ook een stukje sociale controle) vanzelfsprekend. Toen wij in 1993 met onze jonge kinderen hier kwamen wonen heeft zij mij zo liefdevol opgevangen. Als geboren en getogen Maastrichtse leerde zij me Maastrichtse woorden en uitdrukkingen. Als ik het soms moeilijk had, mijn man was destijds regelmatig voor zijn werk weg, kon ik altijd bij haar terecht voor een luisterend oor onder het genot van een kop koffie of thee. En nu staat hier in de woonkamer en schitterend boeket van haar.
’s Middags bracht de postbode behalve belangrijke post van het CBR, ik ben weer voor bepaalde tijd rijgeschikt verklaard, ook een boek dat op mijn verlanglijstje stond. Een lieve, dierbare hartgenoot heeft ‘Openhartig’ van Patricia Vlasman aan mij cadeau gedaan. Wat een verrassing! 2 Weken geleden heb ik Patricia in het MUMC+ opgezocht omdat ze toen een flinke ingreep moest ondergaan. Ik had al langer contact met haar via Messenger maar nu hebben we elkaar ook echt ontmoet. Zo bijzonder!
Ik heb me voorgenomen om vanmiddag te gaan lezen. Ik wil me niet laten afleiden door wat stof of een volle wasmand. Het werk zal niet weglopen. Ik moet me dit gunnen. Me even terugtrekken van de wereld om me heen en me verplaatsen in het leven van Patricia.
Hartegroet,
Annemarie
