Vriendschap.
Voor mij zijn ‘sympathie’ en ‘empathie’ onlosmakelijk verbonden met echte vriendschap. Wanneer kun je echt spreken van vriendschap? Vorige week werd ik uitgenodigd door een buurvrouw voor een lunch. We zien elkaar niet vaak maar als we elkaar spreken dan pakken we de draad weer op alsof ons laatste contact zeer recent was en geen maanden geleden.
Via dit forum ben ik met hartgenoten in contact gekomen waarmee ik inmiddels ‘achter de schermen’ regelmatig contact heb. Zowel via de mail als telefonisch. Zij kunnen bij mij hun verhaal kwijt maar dat geldt ook andersom. Zo gebeurt het dat ik ‘betrokken’ word in soms aangrijpende en emotionele gebeurtenissen in andermans leven. Het weinige dat ik kan doen is een luisterend oor bieden en indien er om gevraagd wordt mijn visie te geven. Af en toe wordt me gevraagd te helpen bij een passende tekst op een kaart. Gelukkig is er ook alle ruimte om leuke dingen met elkaar te delen. Ik zeg altijd dat deze dingen op mijn pad komen, mijn man zegt dat het ook komt doordat ik ervoor open sta.
Vriendschap wordt in mijn beleving niet bepaald door de frequentie waarmee je elkaar ziet. Het gevoel van gehoord te worden, een mening kunnen geven zonder veroordeeld te worden, kortom met respect behandeld te worden.
De afgelopen jaren ben ik/zijn we vrienden kwijt geraakt, zelfs familie. Maar degenen die nog steeds deel uitmaken van ons leven zijn wel de échte vrienden. Bovendien zijn er ook nieuwe contacten ontstaan.
Dit forum voelt voor mij als een warme deken. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen rugzakje. Door het met elkaar te delen kan het toch even wat minder zwaar voelen.
Ik wil graag de hartgenoten bedanken die ook mij een hart onder de riem steken.
Annemarie
