klepkeuze voor nu en later

[Plukdedag!]

Bedankt Anneliese,

Inmiddels intake gehad en Aorta hoeft niet te worden meegenomen. wordt openhartoperatie. Als je doelt op een ingreep via de lies, dan heb ik dat wel besproken.

Voor mij heeft het nadelen als ik daarmee zou beginnen, een re-operatie zou wel kunnen. Ik ben nl. pas net 47 en dus nog een tijd te gaan, waarin bij niet kiezen voor een mechanische klep ik ben aangewezne op toekomstige sitauties en mogelijkheden die ik nog niet kan overzien. Herhalingen van een TAVI kan wel, maar aangezien de kleppen over elkaar komen te liggen ipv dat de oude wordt weggehaald, kan dit ook niet eindeloos worden herhaald. De TAVI is alleen met bio uit te voeren.

Ik hoop komende week een besluit te kunnen nemen. De klepkeuze op korte termijn beslist ook voor een groot deel in hoeverre is ben overgeleverd aan de toekomst als ik niet voor een mechanische ga. Getik en m.n. de bloedverdunners (waar ik minder mensen over hoor dan over het getik) voor de rest van je leven, vindt ik lastig te vergelijken met levensduur van de bioklep. Met meanisch ben ik in 1x klaar, met bio weet ik nog een keer de pineut te zijn, maar zou dan over ca. 10 jaar wel een definitievere keus kunnen maken (bv alsnog mechanisch ipv bio). Wekelijks of vaker een vingerprik en continu checken of waardes goed zijn en eventueel dieetgedoe als het nodig is. Comfort vs meer zekerheid, gemak vs risico dat je uitgestippeld plannetje later door omstandigheden niet kan worden uitgevoerd. En dan zou je weleens met jezelf uit de toekomst willen overleggen.

Waar doe ik mezelf een plezer mee of wat doe ik mezelf aan? Mechanisch is definitief. De keuze kan niet herroepen worden als je nadien denkt, dat dat getik of het geprik toch lastig is. al denk ik dat ik aan getik wel kan wennen als het moet en prikken ook te verdragen is. Het roept alleen nog weerstand op merk ik. Hou niet van prikken en geniet van stilte (nooit meer stilte….). en anderzijds, als ik kies voor bio en dus wetende dat ik nog minimaal een keer aan de beurt ben. Als ik dan na deze ingreep denk, als het niet hoeft nooit meer en ik heb een bioklep….. ja dan het ik het ook aan mezelf te danken dat ik nog een keer mag (of vaker). En weegt ca 10 jaar geen gedoe met prikken en tikken op tegen weer moeten? Met vermoedelijk daar voorafgaand weer een mindere periode. Wat gun ik mezelf het meest?

Dat ik gezond en zonder beperkingen (of zo min mogelijk) nog een fijne leeftijd mag halen. en hoe ga ik daar voor zorgen? Ik hoop niet in een situatie te komen van "had ik maar…"en dat kan 2 kanten op,  aangezien ik appels met peren moet vergelijken. Speculeren over je eigen toekomst is erg moeilijk….

De een denkt "je wil toch dit niet nog een keer? Natuurlijk ga je op deze leeftijd voor een mechanische klep!

De ander denkt "de techniek staat niet stil ik gok op een toekomstige klep die langer meegat dan die van nu en dan zien we dan wel weer!

Als iemand ook afwegingen heeft moeten maken hoor ik het graag en hoe het is bevallen nadien. Iemand die 80 jaar is maakt uiteraard een andere afweging en kan ook makkelijker voor bio kiezen. Velen op deze leeftijd volgen vaker het advies van de chirurg. En hoe jonger (<65 jaar) hoe duidelijker dat het mechanisch moet zijn.

In de tussenfase (waarin ik gevoelsmatig verkeer) heb je advies en keus eventueel af te wijken van mechanisch. Ik wil wel een solide besluit nemen, waar ik 100% achter sta. Zodat ik ook bij tegenslag naderhand, nu een mindset kan aannemen waarin ik probeer te voorkomen dat ik mezelf ga belasten met spijt ivm een gevoelde verkeerde keus. Een variant zou kennen zijn eerst een bio en daarna een mechanische…. Graag lees ik overwegingen waarbij mensen ook bewust voor het een of het ander hebben gekozen, dus heeft iemand z'n ervaring. Ik hoor het graag.

En weet iemand toevallig waar je dat getik ergens kunt beluisteren? Ik ken zelf niet iemand met een kunstklep. op een website misschien of andere tips hierover zijn welkom. Ook reacties op het prikken, wat me naast de andere nadelen van bloeden en kans op stolsels ook iets om aan te moeten wennen.

Verder….heel danktbaar dat er iets aan gedaan kan worden en besef dat ik schrijf over een luxeprobleem!