Boek: “Tien paters op Gods grote akker”
De laatste Nederlandse missionarissen in Brazilië.
Auteur: Marcel Haenen. Uitgeverijprometheus.nl ISBN 978 90 446 1209 7
Het boek speelt zich af in de hoogtijdagen v/h Rijke Roomsche Leven en Nederland komt om in de priesters en paters, genoeg dus voor uitzending naar de missie, om zieltjes te winnen.
Onder begeleiding van drie paters vertrekken in 1956 tien achttienjarige jongens met de boot naar Brazilië. De jongste is net 17. Ze zullen aldaar verder opgeleid worden tot pater en de eerste 10 jaar niet terug naar Nederland mogen. Ze zijn al vanaf hun 12e jaar intern geweest voor hun middelbare schoolopleiding in een seminarie, met slechts 3x per jaar naar huis. Eigenlijk kinderen nog. Een wel bijzonder Spartaanse kostschool, waar het niet ongewoon was, dat de jongens soms werden afgetuigd door hun docenten, allemaal paters.
“Het was een ellendige tijd. Je was er alleen om de paters te plezieren, aldus C.” Je leerde er ook roken, dat begon al op de 1e klas. “Roken hoort bij de status van het beroep” zegt de rector tegen een bezorgde ouder. Citaat: “zijn vader geloofde hem niet en dwong Henk om te vertellen waarom hij onder de bloedvlekken zat. “ik ben afgeslagen door de rector en hier zijn 3 sigaren voor u zei ik. Mijn vader wilde woedend naar het seminarie om verhaal te halen, maar mijn moeder verhinderde dat. Mijn vader was kolenboer en het klooster was zijn voornaamste klant. Het was niet verstandig je te beklagen”.
Onder nostalgische herinnering aan een verloren tijdsbeeld maar tegelijk ook met stijgende verbazing heb ik dit boek gelezen. Je kunt het je nu, nauwelijks meer voorstellen. Wat een tijd !
http://uitgeverijprometheus.nl/result_titel.asp?id=2262
