Hallo Lisa,
Bedankt voor je reaktie. Vandaag de langverwachte oproep bij de post. Afspraak 10 juni bij de endicrinoloog. Op 16 april was me deze oproep al met spoed (!) toegezegd.
Bij mijn wandeltochten gebruikte ik wel vaak extra magnesium-(bruis)tabletten.
Ik heb geen idee wat mijn waarden (kalk,vitamine,magnesium) voor dit alles zijn, maar ook al zou ik dat weten, zegt het mij als leek nog niet zoveel. Ik ben ondertussen wel uitgebreid digitaal vastgelegd van alle zijden, middels nucleair onderzoek, skeletcintigram, spect et en dexabotdensitometrie.
Kijk dat hiermede diverse weken gemoeid zijn, heb ik alle begrip voor.
Feit is wel, dat ik bij “de uitslag” van dit alles niks wijzer geworden ben, dan ik reeds wist n.a.v. de 1e röntgenfoto op 9 maart. “Zij” zijn (kennelijk ?) een stuk wijzer geworden, n.a.v. het verzamelde materiaal, maar zèlf ben ik er geen steek mee opgeschoten. Dat het vervolgens dan weer 1,5 maand moet duren ( 10-06) alvorens een volgende stap gezet wordt, vind ik van weinig doortastendheid getuigen. En ik maar pijnstillers slikken. 9 maart tot 10 juni is 3 maand en nog niks verder !!!
Als ik dan zo’n aanbeveling lees, om meer te bewegen;
[i][/i]BEWEGEN KAN OSTEOPEROSE VOORKOMEN, [i][/i] dan denk ik: stel dat ik na mijn pensioen op mijn krent was gaan zitten en niet was gaan wandelen, had nu ongetwijfeld iedereen geroepen: “zie je wel, daar komt dat van!” Eigen schuld, dikke bult.
Dat heb ik niet gedaan, maar ben juist heel aktief gaan bewegen, vind je het gek als ik dan deze “aanbeveling” met een grote korrel zout neem? Ik kijk er althans wel met andere ogen naar. Wat had ik dan nog meer moeten doen?
Oefening in geduld misschien!
