Waar het mij om gaat is dat al mijn energie ook in mijn organen zit, tot het moment dat ik “overga” naar een andere dimensie. Zoals bekent heeft iedereen een energetisch veld om zich heen.
Er zijn mensen die dat kunnen waarnemen. Het zg. aura. Ook mijn organen liggen in dit veld, net zolang tot ik echt dood ben. Niet alleen maar hersendood of zolang ik in leven gehouden wordt door apparaten, maar tot dat ik echt dood ben “overga”.
Tot zolang hoort mijn gehele lichaam (incl. organen) bij mij, bij mijn energie, is het een geheel.
Nu zijn er mensen die deze redenatie egoïstisch noemen. Het zij zo.
Ik kan net zo goed stellen dat het egoïstisch is om iemand in leven te houden, om geen verdriet van het afscheid te hoeven hebben.
Natuurlijk is het zo dat als het om je kind, kleinkind of partner gaat, je het liefst nog je eigen hart eruit rukt om hem of haar in leven te houden. Maar dat is niet realistisch, zo werkt het niet.
