Hoi Cees,
Op dit moment heb ik niet het gevoel aan het lijntje te worden gehouden, maar dat is wel anders geweest. Bij mij begonnen de klachten van pijn op de borst toen ik slechts 36 was. De klachten waren a-typisch, wat kenmerkend is voor AP klachten bij een vrouw, maar waar mijn huisarts kennelijk niet van doordrongen was. Gedurende de eerste twee en een half jaar na de eerste klachten werden mij hyperventilatie en slokdarmontsteking in de schoenen geschoven. Zelfs een longarts vond dat ik hyperventilatie had. Uiteindelijk heb ik zelf maar eens op internet opgezocht wat ik nou in godsnaam had en ik vond het nog ’t meest op AP lijken, dus daarmee naar de huisarts gegaan, die na lang aandringen een verwijsbrief voor een ECG schreef. Daaruit bleek dat er sprake was van ernstige ischemie. In het ziekenhuis zelf ben ik altijd correct behandeld. Telkens wanneer ik klachten had, werden deze zeer serieus genomen en verder onderzocht. Als ik morgen aangeef dat ik een catheterisatie wil, weet ik zeker dat ze dit zullen doen. Huisarts en huisartsenpost ontwijk ik het liefst met dit soort klachten, alhoewel mijn huisarts me nu gelukkig wel degelijk serieus neemt. In 2005 ben ik drie keer gedotterd en tussen de tweede en derde keer zat er weer eens een vat bijna volledig dicht, toen ik me meldde bij de huisartsenpost en zei dat er een arts bij me langs moest komen. Er kwam een mij onbekende huisarts aan wie ik mijn recente problemen vertelde en mijn klachten bestonden op dat moment uit een zeer gevaarlijke instabiele AP. Ze zei dat ik best een stuk of zes Isordil per dag mocht nemen en ging toen de deur weer uit. Gelukkig was ik zo slim om naar de eerste hulp van het ziekenhuis te gaan, waar ik meteen op de intensive care werd opgenomen. Ik zeg altijd dat je voor jezelf op moet komen, want huisartsen en huisartsenposten laten je gewoon doodgaan. Ze zien denk ik gewoon teveel gevallen van hypochondrie, waar de echte zieken dan onder moeten lijden, ik weet het niet.
Cees, ik wens je veel sterkte de komende tijd. Een bypass operatie is toch wel iets waar ik erg bang voor ben. Een beetje rotzooien met wat slangetjes en balonnetjes in je vaten is toch wel iets anders dan een open hart operatie waarbij ze je borstbeen eventjes open zagen.
