hai Jan,
hier antwoord uit Drenthe…. moest wel erg lachen over het feit dat je je eigenlijk schuldig voelt dat je niet aan het werk bent.
Geloof mij….. een infarct, hoofd of hart is echt een goede reden om effe een tijdje thuis te zijn. Je hoeft echt niet de hele dag te zitten, en ook niet achter de geraniums.
Misschien heb je al veel langer klachten dan sinds je herseninfarct. Wij mensen verleggen onze grenzen makkelijk en hebben gelukkig ook nog een Innerlijke Criticus die er nog een schepje bovenop doet en in je oor fluistert dat je een watje bent…
Gaat het nog ooit over? Alles heeft tijd nodig om te genezen. Je systeem heeft een klapper gehad, die niet te vergelijken is met een neusverkoudheid. Je ziet ook aan de buitenkant niks, dus dan zal het wel niet veel zijn…..
Tip van mij. (gratis)
Ga eens na wat je altijd al leuk gevonden hebt… wat je eigenlijk nooit hebt opgepakt… houtbewerken, schilderen, kreatief met kurk, BobRossen, ik noem maar iets en begin ermee. Als kind weten we altijd waar we blij van worden en als volwassenen zijn we dat zo vaak allang afgeleerd. (Een kind van vier is in de zomer ’s avonds om tien uur zijn bed niet in te meppen en wil blijven buiten spelen, al is het al vanaf half 7 op…. waarom wordtie niet moe? Omdat hij zijn batterijen oplaadt met dingen doen die hij leuk vindt)
Ik heb 3 infarcten gehad, de eerste op mijn 44ste, de laatste vorig jaar april (ben nu 48). En sinds mei vorig jaar brandt ik glaskralen. De eerste zijn scheve lelijke joekels geworden maar ik heb ervan genoten. In plaats van verdrietig onder mijn dekbed zitten wachten tot de angst, de moeheid en de klachten over waren.
Het gaat echt beter, de zon komt eraan en je werk wacht wel.
En als je ergens tegenaan loopt vertel je het hier en je wordt overstelpt met van alles: goede raad, fijne tips, een schouder, dingen waar je niks aan hebt, maar we hebben allemaal iets met onze wekker en willen elkaar ook helpen. Je rot voelen hoort erbij, maar niet teveel en niet te vaak. We zijn er nog en dat is het belangrijkste en wat er verder komt is voor iedereen een verrassing.
Hartelijke groet, Patrice.
