Ik denk dat er bij veel mensen ook nog wat andere factoren meespelen.
Hetgeen ikzelf ook altijd een knelpunt heb gevonden. Het in leven houden van de donor.
Het is namelijk niet niets als familie eigenlijk afscheid wil nemen van iemand die helaas niet meer verder kan leven. Sowieso al een ingrijpende gebeurtenis, maar dan gebeurt het volgende.
Je moet als familie zijnde afscheid nemen van een nog levend persoon.
Je moet diegene dan door die deur van de operatiekamer laten gaan. In de weet dat je een hele tijd later een levenloos lichaam treft.
Je moet een hele tijd wachten totdat de ontvanger op komt draven. Het lichaam van de donor wordt dan in leven gehouden. Er lijkt dan geen eind aan het wachten te komen. Je wil dan dat het definitief is, het kan toch niet ander, maar toch moet je wachten…
Je weet niet hoe een arts met dat lichaam omgaat. Gaat hij of zij tekeer als een slager?
enz enz…
Ik kan me voorstellen dat er genoeg punten zijn waarom iemand twijfelt.
Het is natuurlijk heel krom dat mensen wel willen ontvangen en niet willen geven, maar er speelt vaak meer. Zoals bijvoorbeeld bovengenoemd.
Voor mij maakt het niet uit hoe ze met mijn lichaam om gaan en wat ze er uit pakken. Er zijn wel een paar dingen waar ik niet wil dat ze aankomen. O.a. mijn ogen…
