Inmiddels is het werktraject de 2e fase ingegaan. Nog 7 weken om inhoudelijk en in uren op te bouwen. Een nieuwe Neuropsycholoog gaat mij begeleiden, maar eerst gaat hij op vakantie. Daarna volgt een verwijzing naar de GGZ, om me nog wat langer te begeleiden. Zodat de basis wat breder wordt en ik minder snel van het randje af kukel.
Immers als het traject klaar is, stopt ook de verdere begeleiding in het revalidatiecentrum en moet ik op eigen benen verder.
Werken is overigens weer heel leuk en fijn. Ik bouw goed op. De medewerking van collega’s is zeer goed, van de leidinggevende en werkgever lijkt het wel zo. Maar de beloftes worden niet omgezet in daden. Dus moet ik zelf overal achter aan, wat veel benzine kost die ik liever ergens anders in zou steken. Het maakt me ook bang voor de toekomst, als de begeleiding van het revalidatiecentrum stopt. Wat zijn ze dan van plan met mij op werk.
Maar nog 7 weken te gaan met begeleiding, dan moet ik geestelijk toch ook wel weer wat sterker zijn.
