Hey Daphny,
Haha, ieder zijn meug natuurlijk 😛 In welk ziekenhuis word jij eigenlijk behandeld? Verwacht je ook dat je na die operatie klaar bent? dat zou wel heel fijn zijn!
Ik heb wel regelmatig contact met mijn ouders ja. Mijn moeder is vorig jaar met mijn broertje en zusje naar Canada verhuisd dus hun spreek ik elke week wel een keer via skype. En mijn vader en ik zijn in Nederland achtergebleven en hem zie ik ongeveer om de week.
Jaaaa Het is inderdaad fijn om je ouders er in het begin bij te hebben! Sowieso is het wel fijn om er iemand bij te hebben. Dan heb je later als je thuis bent in ieder geval iemand die ook (ongeveer) weet wat jij hebt. Stiekem mis ik de jaren dat mijn ouders meegingen naar hartcontroles :blush:
Soms heb ik wel een alleen gevoel omdat ik geen vriendin heb die mij vertroeteld als ik mij vanwege mijn hart niet lekker voel en dat vind ik dan jammer, maar echt eenzaam voel ik me nooit. Ik deel een appartement met twee vrienden en zij zijn fijn gezelschap (hoewel ik toch steeds meer behoefte krijg om echt een plek voor mezelf (of met een vriendin) te gaan zoeken. Ik heb veel vrienden en zij weten allemaal van mijn situatie af. Ik kan altijd wel bij iemand terecht als er echt iets is/ik slecht nieuws krijg. hmmm op een slechte dag… ik denk dat dat niet echt verschilt van een slechte dag van een “normaal” persoon. Als ik mij lichamelijk niet goed voel dan blijf ik lekker thuis, kijk ik films, luister ik muziek en zorg ik gewoon goed voor mezelf. Als ik in mijn gedachten ergens mee zit dan zoek ik afleiding bij vrienden of door thuis met dingen bezig te zijn. Maar ik ben best positief. Een slechte dag is snel voorbij. Hoe doe jij dat dan? Fysieke steun is een beetje moeilijk maar voor mentale steun mag je altijd tegen mij praten hoor!
