Ik heb jarenlang actie gevoerd bij Greenpeace, en was ook een tijd voorlichter voor die club. Chloor was in die tijd een van mijn hoofd-actiepunten. Zo deed ik mee aan blokkades van chloortreinen. We sloegen onszelf in weer en wind en ondanks bedreigingen door bedrijven en agenten in de boeien aan de rails om chloortreinen de doorgang te versperren. Ik ben zelfs al eens op zo’n chloorwagon gekropen, om verder rijden te verhinderen. Ik herinner me de ijzige vrieskou, ik vroor er zowat aan vast. Inderdaad, chloor is uitermate riskant en gevaarlijk, en is een basisproduct voor dioxine. Die komt met name vrij bij verbranding in onder meer verbrandingsinstallaties. Weet je wel, die fantastische centrales die ons huisvuil verbranden. Huisvuil, waar veel PVC in zit. De PVC wordt dan tot dioxine, die komt in de lucht terecht, en in het water. Beesten (zoals koeien) en vissen slaan die nauwelijks afbreekbare giftige stof in hun lichaam op, en wij consumeren die smakelijk, niet beseffend wat voor rattenvergif wij dagelijks innemen. In plaats van zich druk te maken over rookverboden voor cafées zou het kabinet er beter aan doen deze massavergiftiging van de mensheid eens onder de aandacht te brengen!
Daar komt nog bij, en ook dat weet ik uit mijn tijd als actievoerder van Greenpeace, dat vroeger kerncentrales hun afval dumpten in de zeeën en oceanen. Die vaten lekken inmiddels als de tering. Dus veel vissen zijn ook nog eens radio-actief besmet. Smakelijk eten, beste adviseurs die ons aanraden om vooral veel vis te eten, want dat zou zo goed zijn voor ons hart….
