Re:Menstuatie en hartfalen

[tygo]

Ha ha, Marjolijn, jij beschreef precies naar Job wat Eugenie en ik bedoelden, ik kon het alleen niet echt duidelijk maken geloof ik, (in een prive bericht naar Job) Arme Job, ik hoop dat hij het dan nu wel begrijpt, Maar het is ook moeilijk als je niet alles hebt gelezen en dan ook niet weet wat er speelt.

Maar inderdaad, bij het b12 forum hebben we ook een besloten forum. Is wel zo fijn. (het rare is, dat ik daar niets over dit vertel, jullie samen zijn de enige en een paar van hyve prive.)

Eugenie en Marjolijn, ik ben erg blij dat ik jullie heb leren kennen! Want allebei zijn jullie zo lief, ook om te zeggen dat het prive mag en kan. (andersom ook dat weten jullie he!)

Want als het niet meer op dit forum kan, zal het zeker prive moeten, want ik heb gemerkt hoe het voelt als ik er mee blijf zitten!

Marjolijn, wel fijn zeg, dat het met Danny goed gaat, (je beschrijft het weer zo aanschouwelijk :laugh: ) Nou nou, je hebt wel telkens pech met de cp op je werk, hebben jullie een nieuw systeem wat de weg nog moet vinden of zo???

En je was me voor met zeggen over foto’s van de puppy’s! Ik wilde het al vragen! Jeetje , neem maar je pyama mee, want volgens mij ben jij niet meer weg te slaan bij die hompie’s! 😆

Ik zal ook iets grappigs vertellen, (je zou eigenlijk altijd je filmcamera klaar moeten hebben liggen!) Zondag was er een programma op tv, over dieren. Toen kwamen er grote vogels in beeld, ze zaten op een plan te eten. Pica (de kat) ging voor de tv zitten en volgde met zijn kop alle bewegingen, toen strekte hij zich uit, sloeg met zijn poot tegen het glas van de tv. Het was al een komisch gezicht, maar toen ineens sprong hij heel hoog op, zo, bammes, tegen het glas aan :laugh: Alsof hij dacht, ik wil erbij springen, tja, weet dat beestje veel, dat dat niet kan. Maar het was zo mooi om te zien, de tranen liepen over mijn wangen van het lachen! Maar ja, toen ging Pica op de rand van de bank zitten om een poging te wagen bóvenop de tv te springen. Toen heb ik hem toch maar even op de gang gezet, De tv kan dat wel aan, die is stevig, maar de spulletjes die eróp staan niet 😉 Tjonge, ik blijf mezelf verbeteren, heb vanmorgen b12 injectie gekregen van mijn ega, maar door alle stress van de afgelopen dagen, wil het nu niet zo aanslaan. Fouten bij de vleet.Het is dat ik nalees, anders zouden jullie er niet uitkomen :laugh: Vergeet mijn thee, loop met een kopje zonder water weg. Vergeet gewoon veel. Ben dan ook hardstikke moe van alles!

Kon zelfs bij de psychologe weer even lachen! Ze wilde de aantekeningen gtaag hebben, die ik had geschreven, ook na de EMDR therapie. Ik zei, ja dat mag wel, maar ik heb ook geschreven wat ik op dat moment dacht, en ik wist niet dat ik dat nog eens aan een ander moest laten lezen. Nou, dat gaf niet, zei ze. Dus kon ik er nog om lachen omdat ik ook had geschreven, (sorry, geen sencuur toch 😉 klote cardioloog, had je bek gehouden! Maar de psychologe vond dat alleen maar goed, Vond dat de cardioloog zou moeten weten wat het met mij heeft gedaan, die uitslag, (nou, liever niet op die manier hoor 😉 ) Mijn huisarts zal het hem wel vertellen in april, als hij belt voor de uitslag van de echo doppler. Want tjs, ik ben nog even te laf om zelf weer te gaan.
Tja, en dat mag ik dus ook weer niet zeggen he, van de huisarts niet, en van de psychologe niet, want ik ben niet laf, ik kreeg een heel naar bericht, niet zomaar iets dus. Maar ja, ik voel me toch nog steeds laf, maar dat komt wel goed hoor. Ik word al liever voor mezelf 🙂 (niet voor anderen want de tijger in mij is los nu, kom aan mijn kind en je komt aan mij!!!!!)

Ik heb gisteren voor het eerst weer durven lezen bij de andere topics, en een reactie durven zetten. Was voor mij al een hele stap, omdat ik te bang was om iets te lezen. Dus weet ik dat de therapie, de gesprekken met mijn huisarts, de hom. medicatie aanslaat. Nu denk ik nog, als ik een foto zie van vorig jaar, toen wist ik nog niets, toen was ik nog gelukkig. De tijd zal komen dat ik me ook weer gewoon gelukkig kan voelen zonder die gedachten.
En ik heb jullie, jullie zullen ook die gevoelens hebben of gehad hebben. We delen iets, al had ik liever dat we iets anders deelden. Maar ondanks alles blijven we met elkaar positief. (mijn positiviteit was even ver te zoeken hoor, maar is weer op de terugweg)

Dit was voor mijn doen een heel verhaal over mijn gevoel, mijn eigen lichamelijke gevoel.
Maar ik denk dat dat kan bij jullie. Dank jullie wel hoor, Marjolijn en Eugenie, voor alles! En Marjolijn ik wacht met spanning op de foto’s van de puppy’s. (ga je niet overstag om er nog een te nemen? :laugh:

Liefs en knuffels voor jullie, Margreet