Hoi Karin,
Ook voor jou natuurlijk de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar!
Zoals ik al zei, was gebleken dat mijn Aorta behoorlijk vergroot was en dit gaf de klachten waarvoor ik in eerste instantie bij de cardioloog terecht kwam.
Een soort druk/benauwdheid als ik met de hond ging wandelen.
Normaal kon ik makkelijk een uur weg ziijn. Maar door de klachten moest ik vaak al na een minuut of vijf even uitrusten en hete benauwde gevoel weg laten zakken.
Door onderzoek kwam daarnaast aan het licht, dat mijn klep vanaf de geboorte niet goed was aangelegd. Twee, in plaats van drie ‘flapjes’. Hierdoor was de tweede klep behoorlijk gaan lekken. Door katheterisatie kwam bovendien naar voren dat er ook vernauwingen/verkalking in de aders was ontstaan, waardoor ook nog drie omleidingen nodig waren. Dit alles resulteerde dus in de operatie.
De vergrote Aorta gaf hiervoor al aanleiding.
Zoiets kan scheuren en meestal is het dan afgelopen.
Het geheel heeft zeker een behoorlijke impact.
Wat mij opvalt is, dat na verloop van tijd je omgeving je wel weer ziet als volwaardig en vergeet wat je hebt meegemaakt. Maar weten niet dat je bepaalde dingen niet kunt vergeten, ‘jou gevoel’. Dat is toch iets van jezelf. je wilt ook niet als een ‘zeur’ overkomen.
Ik denk dat je dat je hele verdere leven meedraagd, je blijft tenslotte hartpatiënt.
Ik voel me lichamelijk verder prima hoor, alleen wat eigenschappen van een kunstklep blijf je natuurlijk de hele dag door voelen en horen.
Mijn conditie is erg vooruit gegaan, lopen, zwemmen en fietsen, ik draai er mijn hand niet voor om.
Maar het gevoel…… Dat kan niemand wegnemen.
Groetjes Hans
