Beste Jenny, ik ben in oktober vorig jaar opgehouden met roken. Ik was een forse roker, echt, de hele dag – en dat meer dan dertig jaar lang – had ik wel een sigaar in mijn hoofd. Het kostte mij tot mijn verbazing weinig moeite om te stoppen. Alleen de eerste twee, drie dagen zijn moeilijk. Ik heb het gered door lezing van het boek van Carr (stoppen met roken). Eigenlijk heel simpel: het gaat niet om willen stoppen, maar om gewoon stoppen. Gewoon doen, en verder geen nieuws. Met willen kom je er niet, en al helemaal niet met proberen. Gewoon doen, en wel definitief, zweren nooit meer een paffer aan te raken. Onverbiddelijk daarinb zijn.
Zeg tegen jezelf: ik weiger nog langer een slaaf te zijn van tabak. Ik wil vrij zijn. Schreeuw dat desnoods uit.
Dat maakt heel veel emoties los. Logisch, want roken doe je om die emoties te onderdrukken. Dat doe je misschien al jaren, dus dan moet er heel wat uit.
Je omgeving kan het op de heupen krijgen als je stopt. Hou daar even rekening mee. Maar dat moet maar, dat moeten ze maar even van je verdragen.
En: stop alleen, ga niet anderen vragen om te helpen, om ook te stoppen. Want als dan iemand slappe knieën krijgt, begin jij ook weer te roken.
Ik wens je veel succes. Houd je maar voor ogen: het lukt me. Ik kan het. En ik doe het!
Succes!
Henri
