hallo Dusky,ik moest je laatste stukje een paar keer lezen,omdat het me zo aangrijpt!Ik denk dat je gelijk hebt met je stelling dat je het alleen maar ten volle kan voelen als je het zelf meegemaakt hebt…………………maar aan de andere kant denk ik ook dat andere mensen op aan bepaalde manier kunnen meevoelen,dat ze niet hetzelfde meegemaakt hebben doet er dan niet toe,iedereen heeft zijn eigen portie verdriet en verlies en het zou toch vreemd zijn als we elkaar niet kunnen bereiken als mens!!!!!!Ik weet dat mijn situatie een heel andere is dan die van u,maar ik kan uw verdriet begrijpen,niet voelen ,zoals u het elk moment voelt .Wat u gedaan hebt was goed, er was geen andere mogelijkheid ,uw man heeft een moedige vrouw achtergelaten.Er gaat weer een tijd komen ,dat er weer mooie herineringen zijn aan uw leven samen, en niet alleen het diepe verdriet over het laatste stuk.Maar dat betekend niet dat u niet mag rouwen,neem er alsjeblieft de tijd voor ,het zou toch vreemd zijn als uw leven samen zo maar uit uw gedachten zou zijn,ik wil u veel sterkte toewensen en heel veel moed voor elke dag in de komende tijd,ook in uw zoektocht naar lotgenoten,Nell
