Hallo Francie,
Eigenlijk ben ik m.n. na de 2e en 3e operatie goed hersteld, behalve dat ik bij de 2e operatie de fikse complicatie kreeg dat ik ’s nachts met spoed een noodpacemaker kreeg. Daarna vond ik beide keren het herstel vlot gaan. Ik heb dan ook geen bijkomende problemen als suikerziekte, longproblemen, hoge bloeddruk of cholesterol, etc. Ik heb met name de eerste keer erg veel last van spierpijn in rug,nek en borstkas gehad, de tweede keer niet, en de derde keer weer wat meer. Na mijn eerste operatie heeft het herstel wat langer geduurd omdat ik in eerste instantie erg veel vocht vast hield, maar na een half jaar ging ik toch met sprongen vooruit, en werd ik conditioneel stukken beter dan ik de afgelopen 20 jaar was geweest. Daardoor ben ik de 2e en 3e operatie gewoon conditioneel minder slecht ingegaan, en toen de klep hersteld was en het hart normaal kon functioneren ging het als een speer. Ik vind de 6 weken revalidatie altijd dat je per week zichtbaar vooruit gaat, en daar krijg ik zoveel energie van dat ik heel gemotiveerd ben. Verder let ik erg op mijn voeding (zoutloos) en sport nu nog steeds zoveel mogelijk 3x per week, al gaat dat ondertussen weer op een veel lager pitje.Na een maand of 3 was ik conditioneel altijd wel helemaal hersteld. Wat je verteld over het mentale proces is voor mij ook heel herkenbaar. De eerste keer was het echt wel heel erg zwaar, een soort van rouwproces, de strijd met jezelf omdat je kinderen nog zo jong zijn (bij de eerste OK waren ze 6 en 8 jaar), angst om dood te gaan, etc. De 2e en 3e keer was dat heel anders, een deel van dat proces had ik al gehad, en toen was ik er wat gelatener onder, al maak je je ook dan wel druk hoor. Van mijn 1e en 2e OK is het verhaal terug te vinden op deze site. Als je mijn naam aanklikt kom je op mijn profiel, en onderaan kun je dan mijn hartverhalen aanklikken en lezen. Als je nog vragen hebt hoor ik het graag.
Groetjes, Elsje
PS: Cesarina, fijn om ook even wat van jou te horen. Inderdaad, nieuwe bezems vegen schoon, dus best even goed als er eens een andere cardioloog naar je kijkt. Het littekenweefsel is trouwens zoals Francie ook al zegt een heel zeldzaam voorkomend euvel hoor! Maar, het is zeker de moeite van het navragen waard. En Pulmonale Hypertensie is heel heftig en progressief als je het googled, maar wat ik begrijp is het in ons geval anders, omdat de oorzaak een hartprobleem is. Als het vanuit de longen ontstaat is het probleem groter naar het schijnt.
