Ook zeker doen, Marian. Weet je, als je bij iemand uitkomt die op straat ligt en er slecht aan toe is, denk je niet na. Dan doe je gewoon, en begin je te reanimeren. Zo vergaat het mij althans. Maar als iemand niet gereanimeerd wil worden en dat is duidelijk zichtbaar, sta ik voor een dilemma. Als ik dan niet reanimeer, ben ik aansprakelijk, ook strafrechtelijk. Stel de persoon in kwestie wil persé niet gereanimeerd worden en ik voldoe aan die wens, en dan komt een familielid (bijvoorbeeld een dochter of zoon) en die klaagt mij aan, dan ben ik de pineut. Ik ben volgens de wet niet in de positie om reanimatie na te laten. Door een opleiding gevolgd te hebben en daarmee in het bezit te zijn van het certificaat reanimator, ben ik onder alle omstandigheden verplicht iemand te reanimeren bij een hartstilstand. Hetzelfde geldt voor het werken met de defibrillator. Daar moet ik mee werken, ook al wil de persoon in kwestie dat niet.
Het plaatst mij inderdaad voor dilemma’s, temeer omdat je ook mond-op-mond-beademing moet geven. Als dan een junk op straat ligt die de kots uit de bek loopt, weet ik het zo zeker nog niet, eerlijk gezegd…. Liever dan maar een straf dan levenslang Aids…. Maar goed, op het moment zelf doe je gewon wat je moet doen…..
