Hallo Marjolein,
Jammer dat het mis ging met sporten én zelfs fietsen. Dit, mits je een beetje kalm aan doet, is toch wel zo gezond voor je hele lijf. Ook mentaal kan je er van opkikkeren. Ik heb vorige week een boekje gekregen over de relatie fietsen en gezondheid. Het ligt nog naast het bed, helaas ongeopend omdat ik eigenlijk alleen voor het slapen gaan lees en dan lees ik graag over avonturen en romantiek en niet over gezondheidsgedoe.
Mijn vriendin die ook niet zo´n super EF heeft, heeft haar nog goede fiets laten uitbreiden met een motortje. Dat scheelt een boel en zij heeft geen problemen met het gewicht.
Op mijn sportschool zit ook iemand die zich met voeding bezighoudt en zij hield laatst een lezinkje over verantwoorde tussendoortjes. Er zijn namelijk veel mensen die veel te weinig calorieën binnenkrijgen waardoor die paar calorietjes die er uiteindelijk wel een keer inkomen door het lichaam niet gebruikt worden voor de verbranding maar voor de opslag. Het maakt ook niet zo heel veel uit wat je eet maar wánneer je eet. Bijv. een echt goed ontbijt en nooit langer dan vier uur niets eten. Zo begin je ook niet uitgehongerd aan je volgende maaltijd. In het ziekenhuis vlogen de kilo’s eraf maar dat eigenlijk alleen maar vocht en spieren. Maar ik hield toch vijf kilo winst over en de laatste 2,5 jaar is er toch nog wel iets afgegaan. Ik heb nog nooit van mijn leven gelijnd. Ik heb daar zoveel ellende van bij mijn vriendinnen gezien. Zo slank als ze soms waren door lijnen, zo zorgwekkend dik zijn ze nu allemaal. Zij denken zonder uitzondering dat je van tussendoortjes juist dik wordt en kennen het effect van de zoetstoffen niet. Normale frisdrank, sapjes op basis van geconcentreerd sap, snoep en koek zijn natuurlijk wel de minst gezonde tussendoortjes maar één koekje is beter voor je dan niets.
Maar doodvermoeiend is het wel om je bewust te zijn van wanneer en toch ook wel wat (ho, geen risico!) je eet maar het zwaarst valt mij de vochtbeperking. Ik kan niet zeggen dat ik gier van de dorst maar ik zou zo graag, ook nu, weer een kopje thee willen. Helaas, ik doe het niet. Vandaag had ik voor het eerst sinds jaren weer kramp – maar wel anders, geen angina pectoris, denk ik – bij mijn hart bij een pietsje inspanning. Heel bedreigend want opgenomen moeten worden, is een waar schrikbeeld. Opeens realiseerde ik me dat mijn INR al twee keer nu aan de lage kant was (2.9 terwijl tussen de 3 en 4 het streven is) én ik ben ook nog eens een kleine week geleden van een hele Ascal naar een halve gegaan. Ik wil niet goochelen met de Coumarines maar lekker zit me dit niet.
Hartelijke groet,
Suzan
