Erkenning van het probleem scheelt echt zoveel. In alle andere gevallen voel je je er extra alleen voor staan. Hebben jullie mijn interview gelezen in de laatste Hartbrug: als er kampioenschappen medische nonchalanche zou bestaan was ik een goede kandidaad.
Nel, jullie kunnen je lol nog op; gekneuse ribben zijn heel vervelend en het duurt best lang voordat die pijn weg is. Vooral niet hoesten, niezen en lachen.
Ah, de witlof. Als kind vond ik witlof en andijvie verschrikkelijk. Toen werd het aangemaakt met een of ander bindmiddel waar soms/in mijn ogen altijd ook nog glibberige klontjes in zaten. Op mijn manieren klaar gemaakt, vind ik het heerlijk. Ik ben een echt groentemens. Het enige wat ik niet gauw buitenshuis eet is vis. En dat voor een kleindochter van een visserman. Ik heb vast vroeger teveel van de beste kwaliteit gekregen want de klassieke restaurantgerechten zijn aan mij niet besteed.
Onzekerheid over je baan (en dus waardering) is slopend. Fijn dat jullie dit zo hebben kunnen oplossen. Mijn onzekerheid is gelukkig over. Er is al genoeg onzekerheid over mijn ‘voortbestaan’ en mijn man is vorig jaar met een soort prepensioen gegaan en heeft het drukker dan ooit. Ik ben heel blij voor hem. Hij heeft zijn werk altijd met plezier gedaan maar het begon het echt zwaar te vallen toen er teveel spanningen bij kwamen kijken. Hij heeft vanaf zijn veertiende altijd gewerkt en nooit één dag zonder gezeten.
Ooievaars op het nest. Ik behelp me wel eens met zo’n camera die op nesten gericht staan.
De Turkse broodjes hebben wij ook ontdekt. Wij eten ze eigenlijk zelden bij een maaltijd maar vooral wanneer we gasten van ver hebben. Ze staan dan in dunne repen gesneden op tafel en al pratende krijgt iedereen toch iets goed binnen. Mijn favoriet is die met feta, feta en spinazie en die met olijven. Maar alles is wel iets te zout… Dat heeft geen goed effect op mijn dorst en dan is 1,5 liter echt heel weinig.
Dat bloedoog is inderdaad een gesprongen adertje maar door de lage stollingsfactor bloedt het langer door waardoor het veel erger wordt. Stoten al dan niet met een lang bloedend wondje staat garant voor een langdurige lelijke plek. Toen de Plavix er ook nog bij was, ben ik wel eens aangesproken door ongeruste mensen. Toen was ik ook nog minder handig, denk ik, met het opvangen van m´n duizelingetjes door de lage bloeddruk en dito hartslag. Ook dat ik nu het bloeddrukpilletje mocht halveren zal een positief effect hebben tegen de duizelingen en dus de blauwe plekken.
