Hallo Yvonne.
De toestand gaat alleen maar verder achteruit, maar ik ben er nog steeds en daar ben ik blij om, al zijn er ook best momenten, dat ik denk, voor mij hoeft het niet meer.
Ik heb toch weer verschillende tikjes gehad en de medicatie is weer verder uitgebreid.
Het weer van de laatste tijd is nu ook niet bepaald je dat voor mensen met een slechte pompfunctie. Er is weinig zuurstof in de lucht en lig dan ook veel naar lucht te happen, ondanks het zuurstofapparaat, maar die mag niet te hoog.
2 juni, op mijn verjaardag, was het ook weer prijs en is er toch weer een hartfilmpje gemaakt en ja hoor, ook mijn hart gaf mij een “”cadeautje” , maar ben wel thuis mogen blijven van de HA. Tja, in het ziekenhuis kunnen ze toch niets meer en als het moet aflopen, kan dat thuis ook in de vertrouwde omgeving. Onze HA is een schat en begeleid ons fantastisch en gaat mee in onze wensen.
Het is ook verbazend, dat ik het toch nog zo naar mijn zin heb, want was altijd een persoontje met weinig rust.
Mijn energie neemt wel steeds verder af en ik doe alles dan ook heel rustig aan en lees nog wel hier, maar spring er niet meer in, als er zaken aan de orde komen, laat ik dat maar lopen.
Wij hebben nu steeds meer eekhoorns die onze tuin vinden en dat geeft zoveel gevoel van tevredenheid en ontroering en de vogels komen nog steeds met hun jongen.
Wat fijn, dat je nog steeds aan mij denkt.
Wens je alle goeds op de wereld.
