Amlodipine werkte bij mij altijd wel goed tegen ap klachten, maar ik kreeg er wel pijnlijke enkels van. Ik houd dan gewoon een beetje vocht vast. Heel weinig, maar ik voel het direct aan mijn rechterenkel. Misschien is die wat gevoelig gebleven na een kneuzing ofzo.
Heel vervelend hoor, die ap klachten en ik zou er niet mee rond blijven lopen als ik jou was. Soms doen artsen alsof het iets is wat normaal is, wat bij je hoort. Nou, dus niet.
Bij mij hebben ze in totaal 4 bypasses gemaakt. Twee van een beenader en twee van een borstslagader. De beenader is dus uitgevallen en daarmee twee bypasses, waarna ik in het oude, oorspronkelijke verstopte vat alsnog ben gedotterd. Twee bypasses dus voor één vernauwing denk ik. Ik snap dat ook niet helemaal hoor.
Tegen de ap klachten gebruik ik nu 100 mg Monocedocard per dag. Dat is eigenlijk gewoon nitroglycerine (vaatverwijder) maar het wordt heel langzaam afgegeven. ’s Avonds laat is het uitgewerkt, zodat je niet 24 uur per dag dat spul in je lijf hebt, anders werkt het n.l. niet meer. Bij mij werkt het heel goed. In het begin krijg je er wel hoofdpijn van.
Ik had de ap klachten ook in rust, maar dat is nu over en ik heb er na het eten ook wel last van, maar veel minder dan een paar maanden geleden. Uiteraard heb ik er ook wel last van tijdens het sporten (spinning) maar ook een stuk minder nu en ik weet niet waarom. Ik heb wel met héél veel moeite doorgezet met sporten, al viel ik zowat dood van mijn fiets af. Misschien dat dat nu toch zijn vruchten heeft afgeworpen.
Ik gebruik (nog) geen vochtafdrijvende middelen. Toch houd ik wel een heel klein beetje vocht vast (heb veel littekenweefsel op mijn hart en dus hartfalen) Ik merk dat dus soms aan die rechter enkel en ik heb na 20 jaar ineens last van Carpaal Tunnel Syndroom. Destijds had ik het aan mijn linker pols en ben toen ‘geopereerd’. Ik was toen zwanger en hield wat vocht vast, waardoor het ineens niet meer te harden was. Wel frappant dat ik het nu rechts heb. Misschien toch ook wel door dat beetje vocht wat ik vasthoud. Vervelender is dat ik zeer waarschijnlijk weer onder het mes moet en daar heb ik niet zo’n zin in, ook al is het een kleine ingreep. Ze zitten in het ziekenhuis ook echt niet op mij te wachten. Altijd een hoop poespas met Poespas 🙂
