Broer redt raadslid van hartstilstand tijdens raadsvergadering

Het 72-jarige raadslid Dré Peters zakte op maandag 18 oktober tijdens de raadsvergadering in het stadhuis van Roermond plots in elkaar. Zijn adem stokte. Broer Ben Peters, ook raadslid, zat op één meter afstand van Dré en bedacht zich geen moment. “Ik heb Dré samen met de raadsleden Marij Cox en Wim Maasen van zijn stoel afgehaald, en ben onmiddellijk begonnen met reanimeren”, vertelt Ben een dag later, nog steeds geschrokken van wat er gebeurd is, maar ook opgelucht dat hij zijn broer het leven heeft kunnen redden.

Luttele minuten voor het hart van fractievoorzitter Dré Peters van de Liberale Volkspartij Roermond (LVR) haperde, had hij zich vreselijk opgewonden over een toespraak van GroenLinks-raadslid Wim Maassen. Hij onderbrak Maassen voortdurend, tot woede van de burgemeester die hem meermaals het zwijgen probeerde op te leggen en hem het woord ontnam door zijn microfoon telkenmale uit te zetten. Dré’s gezicht liep steeds roder aan, hij was zichtbaar woest. Razend. Maassen hervatte het woord. Toen even later een collega-LVR-raadslid op het betoog van Maassen reageerde, zakte Dré plotseling weg in zijn stoel, stokte zijn ademhaling. Zijn hart stond stil. “Ik heb hem uit de dood gehaald”, herinnert Ben zich een dag later.

Reanimatie

“Ik merkte dat zijn ademhaling opeens heel raar begon te doen. Wat je zag is dat de hele raadzaal direct in actie kwam. De een belde 112, de ander haalde de defibrillator, ik heb Dré met enkele anderen waaronder zijn opponent Wim Maassen op de grond gelegd en ben direct begonnen met reanimeren. Ik heb nooit een cursus reanimeren gehad. Ik had het van filmpjes. Ik begon gewoon puur instinctief te doen wat ik moest doen. Wim Maassen die wel wist hoe reanimeren in zijn werk gaat, heeft me moed ingesproken en gezegd dat ik goed bezig was. Toen ik buiten adem raakte, heeft Wim het van me overgenomen. Nota bene degene met wie Dré zich vlak daarvoor in de haren had.”

Humor

Niet veel later kwam iemand met de defibrillator aan. Na de eerste schok kwam Dré weer bij. “Toen de schok kwam, vloog hij wel tien centimeter omhoog van de vloer af. Even later begon hij te ademen en zag ik zijn hand bewegen. Hij kwam bij en opgelucht hoorde ik dat hij zijn humor weer terug had. Later antwoordde hij op een vraag van de dokter of hij ergens allergisch voor was met “Ja, van GroenLinks”. Hij is zijn humor niet kwijt. Daar ben ik blij om, stel je voor hij had hersenschade gehad. Dat is nu niet gebeurd, zo lijkt het wel.”

“Maar goed dat hij tijdens de raadsvergadering onwel werd. Stel je voor dat was thuis gebeurd. Als we hem daar dan gevonden hadden, en gereanimeerd, had hij waarschijnlijk wel ernstige hersenschade gehad.”

Instinct

“In totaal hebben we hem denk ik ergens tussen de tien en vijftien minuten gereanimeerd. Ik had hem in tien seconden op de grond liggen, ben direct begonnen. Ik dacht er niet bij na, ging van mijn instinct uit. Hoe het nu met me gaat? Als je klaar bent, vraag je je af, wat is er gebeurd. Ik weet niet hoe ik er over twee dagen aan toe ben. Zeker als je van de dokter hoort dat je een dode tot leven hebt gewekt. Toen zijn ademhaling weer op gang kwam zag ik: we hebben hem teruggehaald!”

Stents

Na de reanimatie werd Dré naar het ziekenhuis in Roermond en vervolgens naar Venlo gebracht. “Daar hebben ze hem twee stents ingezet en een boogje over een litteken dat hij had van een vorige hartaanval. Vermoedelijk heeft dat litteken ook de laatste hartaanval veroorzaakt.”

Ben verwacht wel dat zijn broer nog enige tijd zal lusten van de reanimatie. “Hij zal zeker een tijd pijn aan zijn ribben hebben, dat kan ik je verzekeren. Ik hoop niet dat hij verkouden wordt….”


Dré Peters

Roekisoeki

Naar omstandigheden gaat het goed met Dré, aldus Ben een dag na de reanimatie. “Als het aan het ziekenhuis ligt is hij morgen weer thuis. Want je weet in die ziekenhuizen vandaag den dag gaat alles roekisoeki….”

Hij hoopt dat zijn broer het voortaan wat rustiger aan zal doen. Dré is betrokken in allerlei maatschappelijke organisaties, zoals de Bond van Carnavalsverenigingen in Limburg, de Roermondse voetbalclub EMS, carnavalsvereniging De Veldmuus waarvan hij vorst is, en fractievoorzitter van de partij die werd opgericht rond raadslid Jos van Rey, de LVR.

Juist in die politie arena kan Dré zich vreselijk opwinden. Niet goed voor zijn hart, weet ook broer Ben, die ook raadslid is voor diezelfde LVR. “Ik weet ook niet waarom Dré zich vaak zo vreselijk opwindt”, zegt Ben. “Het gaat vaak nergens over. Ik zeg hem dan: maak je niet zo druk. Maar hij kan het niet laten, trekt zich daar niks van aan.”

Big Benny

Ben Peters is overigens in Limburg een beroemd volkszanger. Hij treedt vooral rond carnaval in de hele provincie – en soms ook daarbuiten – op als Big Benny en heeft talloze liedjes op zijn naam staan. Ben had het direct na de reanimatie van zijn broer razend druk met media, die hem belden en wilden interviewen. Hij blijft er nuchter onder. En herhaalt: “Ik hoop dat Dré rustig aan doet. Maar dat bepaal ik niet….”


Ben Peters

Peter Faber: “Je lijf is je beste en enige vriend.”

De openhartoperatie die acteur Peter Faber (77) in 2018 onderging, kwam als een verrassing. Het verblijf op de IC ervoer hij als een warm bad. Van bezorgdheid en geneuzel wil hij niets weten. Na zijn herstel is hij weer volop actief.

Het is vijf uur in de middag als ik Peter aan de telefoon krijg. Mijn vraag hoe het met hem gaat, is eigenlijk overbodig. Hij praat energiek en mijn pen kan hem maar nauwelijks bijhouden.

Wat gebeurde er in 2018?

“In een telefoongesprek met een politieagent sloeg ik plots wartaal uit. Hij zei dat ik een TIA had. Onderzoek in het ziekenhuis wees op een lekkende hartklep en een onregelmatige hartslag. Ik zou vijf omleidingen krijgen. Na de operatie wilde ik geen bezorgde familie om me heen, alleen mijn kinderen mochten op bezoek komen. Toen ik bijkwam van de operatie bleek dat ze me vijf dagen in coma hadden gehouden, omdat het hart niet wilde opstarten. Eigenlijk was ik klinisch al dood geweest. Niks engs aan, ik heb geen hel of hemel gezien. Alleen ontroerde alles me, toen ik ontwaakte. Ik had een delirium. Ik dacht dat Carry Tefsen naast mijn bed stond en zwarte mannen die trompet speelden. Ik was ook helemaal enthousiast over de kast op mijn kamer. Ik dacht dat hij gevuld was met al mijn films. Wat had mijn partner dat mooi gedaan! Het was gewoon een kast met verbandmateriaal.”

Hoe verliep het herstel?

“Toen de hechtingen verwijderd werden, was ik in tranen. ‘Doet het pijn meneer Faber?’, vroegen de verpleegkundigen. Ze dachten dat ik daarom huilde. Maar ik huilde van ontroering. Iedereen was zo lief voor me. Ik ervaarde een totale overgave aan de verzorging. Zo’n overgave had ik nog niet eerder in mijn leven meegemaakt. Na het ontslag uit het ziekenhuis ging ik nog regelmatig terug naar de IC. Met een cadeautje voor de schatten daar. Tijdens de praatgroepsessies van de revalidatie, stak ik de vier G’s op. Ze staan voor: gebeurtenis, gedachten, gevoel en gedrag. Er gebeurt iets vervelends, je hebt er negatieve gedachten bij, dat levert een benepen gevoel op. Daardoor ga je je op een bepaalde manier gedragen. Je hebt invloed op dit proces. Het is goed je dat te realiseren. Twee maanden na de operatie was ik alweer op reis naar Azië voor het tv-reisprogramma Beter Laat Dan Nooit, samen met Willibrord Frequin, Gerard Cox en Barrie Stevens.”

Heb je na de operatie je levensstijl veranderd?

“Ik houd mezelf meer in de gaten. Ik drink nog wel een glas wijn en rook, maar zonder te inhaleren. Ik ga elke dag een tijdje zitten en dan lijkt het voor anderen alsof ik niets doe, maar ondertussen ben ik bezig met hersengymnastiek. Mijn volle aandacht gaat uit naar bijvoorbeeld een stuk tekst van Shakespeare of de plannen die ik heb. Tuurlijk slik ik ook mijn pillen, dagelijks acht stuks. Ik loop nog onder controle bij de cardioloog. Elke ochtend loop ik anderhalf uur buiten. Van half vijf tot zes uur ben ik daar opnieuw, zomer én winter. Ik heb een speciaal vispak, die kan een temperatuur van twintig graden onder nul aan. Mensen denken soms dat ik een dakloze ben.”

Toch klink je druk.

“Ik ben met veel dingen bezig, maar heb het gevoel dat ik niks doe, omdat ik altijd alles zelf kan bepalen. Elke twee dagen maak ik een kleurig schilderij in mijn atelier. De opbrengst gaat naar de Peter Faber Stichting. De missie van de stichting is om iedereen ongeacht afkomst, achterstand of beperking de switch te laten maken van destructieve naar creatieve energie. Momenteel draait in de gevangenis het creatieve persoonlijke ontwikkelingstraject ‘Uit de Bajes terwijl je er nog in zit’, op scholen ‘Misdaadpreventie in de dop’. Ook maken we de film De bajes draait door. Iedereen werkt eraan mee: gevangeniswerkers, casemanagers en gevangenen. Ik skype regelmatig met een paar gasten in de gevangenis die me dierbaar zijn. Voor tv doe ik mee aan een programma rond de Nederlandse Portretprijs, een film over Indonesië en het programma De Koeienfluisteraar.”

Wat is jouw tip aan andere hartpatiënten?

Kom met je kont uit de stoel. Niet neuzelen. Zin of geen zin, het doet er niet toe. Je lijf is je Ferrari. Jij bent de bestuurder. Je hart is de motor, dat volg je. Je adem is de brandstof. Je mind is je TomTom. Je lijf is je beste en enige vriend. Niet je vader, niet je moeder, niet je partner, niet je politieke leider. Geniet van wat je doet!”

Tekst: Mariëtte van Beek
Beeld: Jesse Faber

Dit artikel verscheen in het HPNL magazine. Interesse? Vraag hier het HPNLmagazine aan.

Pionier in de hartchirurgie

Hij bouwde een hart-longmachine, ontwikkelde de pacemaker en maakte naam als pionier in de openhartchirurgie. Prof. Jan Homan van der Heide doet er zelf niet dik over. „Succes in het leven dank je altijd aan het samengaan van plaats, tijd en persoon.”

Het lopen gaat niet meer zonder stok, maar mentaal is prof. Jan Homan van der Heide (92) opvallend vitaal. Nog steeds woont hij in het voorname huis aan de Goeman Borgesiuslaan in Groningen dat hij als jonge chirurg kocht. Na de medische basisopleiding in Utrecht trok hij naar het noorden, voor de opleiding tot algemeen chirurg onder leiding van prof. L. D. Eerland. Als er een plek vrij zou komen, want de opleidingsplaatsen waren schaars. „Tot die tijd moest ik maar wat werk in het fysiologisch laboratorium verzetten. Buiten bezwaar van ’s lands schatkist, zoals dat heette. Mijn vader heeft dat geaccepteerd.”

Lees hier verder: www.rd.nl

Wieteke van Dort siert cover nieuwe HartbrugMagazine

Het nieuwe HartbrugMagazine heeft dit keer extra aandacht voor vrouwen en het hart! Wie kent Wieteke van Dort niet, bekend door haar rol in de vele kindertelevisieprogramma’s uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw en de Late Lien Show. In 2012 werd ze plots hartpatiënt, maar ze keerde snel terug naar het toneel: “Ik ben een gezegend mens”, zegt ze in het magazine.

Wie alles weet over vrouwen en het hart, is de sympathieke cardiologe Angela Maas. Zij staat al jaren op de bres voor vrouwen, en dat werd haar niet altijd in dank afgenomen door haar mannelijke collega-cardiologen. Angela Maas doet uitgebreid haar verhaal in het nieuwe magazine. Zeer lezenswaardig, en een hart onder de riem voor alle vrouwelijke lezers!

Henri Haenen borduurt er in zijn column op voort: de vrouw is geen mislukte man! Het hart van vrouwen slaat vaak anders dan dat van mannen. Columnist Jan Chin praat de lezers bij over de ander als spiegel. “Kijk goed naar je emoties, je kunt er veel van leren!”, aldus voormalig cardioloog Chin. Columniste Cilla Schot schreef een ontroerende bijdrage: genieten is het belangrijkste, van elkaar en de mensen die je liefhebt! En Marion van Es schrijft in haar column: “Mensen die op het dieptepunt van hun leven zitten, ontvangen vaak ongekende krachten in zichzelf!”

Voorkomen is beter dan genezen: een goede leefstijl is beter dan een langdurige ziekte en een leven vol medicijnen. Daarover gaat het artikel over Leefstijl op recept, een interview met de Bredase huisarts Jacqui van Kemenade, veel bezig met voeding en leefstijl en gespecialiseerd in diabetes. Haar opvatting: Leefstijl als medicijn! Je leest er alles over in het nieuwe magazine. Ook Jan van Overveld vertelt in zijn bijdrage aan het magazine over de impact van gezonde voeding op zijn leven.

De 54-jarige Karin Koolen is apetrots op haar zoon. De toen 16-jarige jongen redde haar leven toen ze in 2009 een hartstilstand kreeg: de jonge Denny begon direct met de reanimatie. “Dankzij mijn zoon zit ik hier nog”, vertelt Karin in het HartbrugMagazine.

De succesvolle 23-jarige Belgische dj Lennert Wolfs mag dan wel een doordenderende achtbaan volgen, hij is wel degelijk hartpatiënt. In het magazine vertelt hij zijn verhaal over vallen, opstaan en weer doorgaan.

Daarnaast bevat het nieuwe magazine talloze interessante verhalen en artikelen over bijvoorbeeld vleesvervangers, gezonde frites, de zorg, reanimeren, en natuurlijk het voorwoord van ons aller Marly van Overveld: “2020 een bijzonder en enerverend jaar!”.

In het magazine zit de uitneembare HartbrugReizen met prachtige reizen naar het buitenland, met medische begeleiding. Wel zo’n veilig gevoel!

Nog geen abonnee? Voor € 25,00 euro per jaar krijgt u het Hartbrug Magazine in huis, en kunt u tevens gebruik maken van alle diensten van Hartpatienten Nederland!

 

Voor meer artikelen klik hier