In de vorige uitgave waren we net begonnen aan de 21-daagse reis naar Zuid-Spanje toen ik mijn column schreef. Ik had het toen over het vakantiegevoel dat direct begint bij het instappen in de bus. Ook de rest van de reis was heerlijk! Twee weken in het mooie Andalusië met gevarieerde excursies, mooie stadsbezoeken, een fantastisch hotel, prachtig weer en toch ook rust tussendoor. Een heerlijk ‘overwintergevoel’! Helemaal omdat het in Nederland koud was en er een pak sneeuw lag. Iedereen heeft genoten van de vakantie, zoals ook blijkt uit het mooie sfeerverslag van een van de deelnemers op pagina 32.

Op het moment dat dit nieuwe tijdschrift verschijnt, zijn we net terug van de 15-daagse rondreis door de Balkan. Weer eens iets heel anders! Tijdens deze reis stonden er diverse landen op de planning, zoals Hongarije, Servië, Bosnië en Kroatië. Leuk om weer eens een nieuwe bestemming te bezoeken waar ik zelf ook nog niet eerder ben geweest. In de volgende uitgave deel ik graag onze ervaringen!

Ook de rest van het jaar staan er nog genoeg reizen op het programma, dus blader snel verder en zoek een mooie reis uit! Korte reizen, langere reizen, dichtbij of iets verder weg; het kan allemaal! Ga een heerlijk vakantiegevoel tegemoet en boek via 0900 – 4 278 278.

Hopelijk ontmoeten we elkaar snel een keertje tijdens een van onze reizen, of zien we elkaar terug!

Column door: Marly van Overveld

Voor meer columns van o.a Marly van Overveld klik hier

In  mijn vorige column ‘geen pillen maar paprika’s’, constateerde ik dat onze dokters hun eigen grenzen onder ogen durven zien. Het stemde mij bijzonder positief en geeft vertrouwen in de toekomst. Maar er zijn meer positieve ontwikkelingen waar te nemen bij onze artsen…

Bijna drie jaar geleden werd de vereniging Arts en Leefstijl opgericht. Deze vereniging heeft onder andere als doel om het bewustzijn over het effect van voeding en leefstijl te vergroten.  Ook worden zorgprofessionals ondersteund in de advisering van patiënten. Hun missie: over 10 jaar een keuzevrijheid met betrekking tot een gezonde leefstijl of medicijnen volledig te hebben geïmplementeerd. Het resultaat? Blije patiënten.

Je kunt je voorstellen dat er nogal kritisch en met de nodige argwaan vanuit artsen naar deze vereniging gekeken werd. Maar inmiddels groeit de bekendheid en de sympathie. Zo werd jongstleden september een handleiding voor demedicalisering geïntroduceerd. Hierin wordt wetenschappelijk onderbouwd op welke wijze de medicatie bij diabetes-2-patiënten afgebouwd kan worden. Medicatie leidt vaak tot veel ongemakken en bijwerkingen. Bovendien helpt het om de symptomen van diabetes onder controle te houden, maar pakt het niet de oorzaken aan. Dat doen leefstijlaanpassingen wel.

In veel gevallen kan dankzij een dieet en een goede leefstijl gestopt worden met het slikken van de betreffende medicijnen. Steeds vaker blijkt dat het effect van groente, fruit, beweging en ontspanning zelfs zo groot is, dat steeds meer artsen een gezonde leefstijl voorschrijven. En de medicijnen? Die vormen plan B.

Inmiddels zijn er artsen die behandelingen aanbieden gericht op een gezonde leefstijl. Wil jij weten of jouw dokter deze behandeling geeft, kijk op: www.artsenleefstijl.nl/voorpatienten. Ook kun je via deze handige tool een arts bij jou in de buurt vinden die je verder kan helpen als je daarvoor bij je eigen arts niet terecht kunt.

Ik zie dat er in bepaalde regio’s meer en in andere regio’s minder artsen te vinden zijn die deze behandeling aanbieden. Daaruit blijkt dat er voor Arts en Voeding nog veel werk aan de winkel is. Wij hopen dat het netwerk van artsen zich snel zal uitbreiden en, bij wijze van spreken, geen pillen, maar paprika’s voorschrijft voor diabetespatiënten.

Column door: Jan van Overveld

Voor meer columns van o.a Jan van Overveld klik hier

Mensen in de zorg klagen steen en been over de papierkraam waarmee ze in hun werk in toenemende mate geteisterd worden. Vaak zijn ze de helft van de werkzame tijd kwijt aan het invullen van allerlei formulieren en het bijhouden van lijstjes, statistieken en overzichten. Een fenomeen dat Nederland kwelt, en niet alleen in de zorg. Ook de politie heeft te weinig tijd om boeven te vangen omdat een diender erg veel tijd kwijt is aan de administratieve rompslomp. Waarom eigenlijk? Zodat aan alle, door ambtenaren onder Haagse tl-lampen in torenflats, bedachte regels wordt voldaan? Grijze ambtenaren die nooit met hun poten in de spreekwoordelijke modder hebben gestaan, maar het desondanks allemaal beter weten?

Je zou het voor minder aan je hart krijgen. Die enorme regelzucht waaraan Nederland bezwijkt, gaat intussen wel ten koste van ons aller veiligheid en gezondheid. Om maar eens een voorbeeld te geven: als ik vroeger naar de dokter belde, kreeg ik altijd een secretaresse aan de lijn. Met haar kon ik ook steevast voor diezelfde dag een afspraak maken met de huisarts. Kom daar nu nog maar eens om! Om te beginnen moet ik voor tien uur bellen, en dan ben ik vaak beller nummer zes of zeven. Wachten dus tot die andere bellers zijn uitgepraat. Na elf uur kan ik niet meer bellen want dan is de secretaresse in vergadering, en tussen twaalf en drie wordt de telefoon botweg niet meer opgenomen. Ik weet niet hoe het in andere praktijken gaat, maar zo ziet mijn toegang tot de medische wereld er in elk geval uit.

Overigens niks dan lof voor mijn huisarts, hoor! Ik ben echt heel blij met hem. Hij vertelde me onlangs dat hij vroeger zijn praktijk samen met zijn vrouw, ook arts, makkelijk af kon. Nu heeft hij veertien man in dienst en komt hij om in het administratieve geregel.

Dit land regelt zichzelf kapot. Die regeldrift zou bedoeld zijn om de patiënt te dienen. Kunnen we niet gewoon wat meer ons hart laten spreken? Dat scheelt enorm aan formulieren. En doet de stress bij zowel zorgverleners als bij de hulpbehoevenden fors afnemen, lijkt me zo.

Column door: Henri Haenen

Je herkent hierin misschien Shakespeares bekende uitspraak 'To be or not to be, that’s the question’, en eigenlijk gaat het in beide gevallen om hetzelfde. Als je werkelijk bent, dus in contact staat met het Zelf, sta je in contact met het Goddelijke. Als je niet bent wie je werkelijk bent, dan is de kans groot dat het ego de overhand heeft.

God en Gold schelen maar één letter, net als in het Nederlands God en Goud, maar in het dagelijkse leven vertegenwoordigen ze twee grote tegenstellingen.

----

Terwijl ik dit schrijf geniet ik van mooie uitzichten, prettig gezelschap, een kopje koffie, een goed boek en een leuk muziekje erbij. Ik zit namelijk in de bus! Onderweg naar Zuid-Spanje, samen met 39 medereizigers. We hebben een 21-daagse reis voor de boeg, en we kiezen er bewust voor om het lekker rustig aan te doen. Het zijn heel wat kilometers die we moeten afleggen, maar als we straks in Spanje zijn, hebben we dik twee weken de tijd om daar te genieten van de mooie omgeving en een heerlijke aangename temperatuur. Tijd voor vakantie!

Reizigers die nog nooit eerder een busreis hebben gemaakt, kijken hier vaak tegenop. Ik probeer hen er altijd van te overtuigen dat de vakantie begint op het moment dat ze in de bus stappen. Voorafgaand aan de vakantie heb je vaak best wat stress: Hoe zal het bevallen? Vergeet ik niets? Heb ik mijn medicijnen? Hoe zal de reis verlopen? Op het moment dat de bus vertrekt, valt er een last van je schouders af. Het is tijd voor vakantie, tijd om te genieten! Onderweg worden er drankjes geserveerd, variërend van koffie, thee en soep tot water, bier en wijn: roept u maar! Ook maken we regelmatig tussenstops om onze benen te strekken. Er is volop tijd om gezellige praatjes te maken, en er is ook heel veel moois te zien onderweg. Ook kan iedereen op zijn eigen manier genieten van een boek, tablet of puzzelboekje. Heerlijk!

Zo keek ik zelf al maanden uit naar deze reis, en de excursies moeten nog beginnen! Ik geniet nu al volop tijdens deze lange, maar vooral leuke heenreis. ’s Avonds in de overnachtingshotels genieten we van een heerlijk diner, waarna we ’s ochtends weer vol goede moed beginnen aan de volgende etappe.

Ik wens u een reislustig 2019 toe, en hoop u te ontmoeten of terug te zien tijdens een van onze reizen. Want vertrouw op mij: zodra u in de bus stapt, heeft u het vakantiegevoel meteen te pakken!

Column door: Jan van Overveld

Voor meer columns van o.a Marly van Overveld klik hier

Enkele weken geleden kwam mijn man thuis met de mededeling dat hij op een andere locatie moet gaan werken. Met de auto bijna een uur van ons vandaan. Dus dagelijks 2 uur in de auto voor 4 uur werk. Dat kan hij niet.

----

De jaarwisseling ligt inmiddels een maandje achter ons als deze eerste Hartbrug van het nieuwe jaar bij u op de deurmat valt. Terwijl ik mijn stukje voor deze uitgave schrijf, denk ik aan een aantal zaken die recent mijn bijzondere aandacht trokken:

• Alternatieve therapieën onder vuur bij CZ
• Medicijntekorten patiënten klagen over meeluisteren bij de dokter
• Van de helft van wat we doen in de geneeskunde weten we niet of het werkt
• Verborgen deals van topartsen

En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar daar worden u en ik echt niet vrolijker van. Op deze manier raak ik er steeds meer van overtuigd dat de gezondheidszorg ziek is. Goed ziek. Maar hoe kunnen wij die genezen en is er nog hoop op verbetering? Jawel hoor. Ik kan u gerust stellen…

Het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (NTvG) organiseerde onlangs een dag waarop artsen samen komen om elkaar aan de tand te voelen over gevoelige kwesties binnen hun vak. Dit jaar was hun thema ‘Verbeteren of verzieken? Medicalisering en de rol van de dokter’. Uit diverse publicaties bleek op deze NTvG-dag aanzienlijk ruimte te zijn voor een scherpe weging van wat de medische wereld nu eigenlijk echt doet.

Onder medicalisering verstaan we een door een arts uitgevoerde activiteit die niet leidt tot een substantiële gezondheidswinst. Daarbij gaat het om situaties die in principe normaal zijn, maar door medische inmenging tot ziekelijk worden benoemd. Vervolgens volgen maatregelen waar betrokkenen niets mee opschieten. Denk hierbij bijvoorbeeld aan overgangsklachten. Een heel normaal verschijnsel waartegen allerlei medicijnen, met de nodige bijwerkingen, werden voorgeschreven. Echter zonder resultaat!

Ook kun je ziektes creëren door de zogenaamde normaalwaarden, die in het bloed gemeten worden, op te krikken. Als je de normaalwaarde van bijvoorbeeld cholesterol, hoge bloeddruk, en suikerziekte, net zoals chronisch nierfalen en zelfs verdenking op prostaatkanker scherper weet te formuleren, dan stijgt het aantal “patiënten” met grote getalen. Oftewel, plots hebben zij te kampen met hoog cholesterol, hoge bloeddruk, suikerziekte, chronisch nierfalen of verdenking op  prostaatkanker. De zinloze strijd tegen deze ‘te hoge’ waarden wordt door de dokter goedbedoeld overgenomen en het resultaat is een miljardenbusiness die niet meer te stoppen of te verminderen valt. Op de NTvG-dag is meerdere malen gesteld dat klaarblijkelijk dertig procent van alle medische ingrepen overbodig is. Daartoe behoort ook het voorschrijven van medicatie!

Daarbij komt ook nog eens het feit dat wij steeds minder risico’s accepteren en is geneeskunde vaak gericht op risicobehandeling. Goede voorbeelden daarvan zijn cholesterolverlagers, bloedverdunners en bijvoorbeeld medicijnen tegen hoge bloeddruk. Allemaal medicatie die je niet slikt om symptomen te bestrijden. Wij slikken het massaal omdat we in de veronderstelling zijn dat we ermee voorkomen dat we ooit symptomen krijgen. En in dit alles is Big Farma een hele belangrijke boosdoener: ‘Wat de grote firma’s uitvreten met uw arme lijf en de beïnvloedbare dokter, is veel erger dan we toch al vreesden ’ aldus Bert Keizer, filosoof en arts bij de Levenseindekliniek, in NRC.

En nu mijn uitleg waarom dit verhaal geruststellend is: het betekent dat onze dokters hun eigen grenzen onder ogen durven te zien.

Column door: Jan van Overveld

Voor meer columns van o.a Jan van Overveld klik hier

Vrouwen gebruiken gemiddeld 12 cosmeticaproducten per dag, las ik laatst. Mijn eerste reactie was: jeetje wat veel! Maar toen ik ging tellen, bleek het niet eens zo’n raar aantal te zijn. Alles telt immers mee, van tandpasta, douchegel en shampoo tot deodorant, bodylotion, parfum en mascara. En dan heb ik ook nog een bos krullen die niet zomaar van zichzelf in model zitten. Al turvend, bleek ik de 12 zelfs ruimschoots te overschrijden...

----

Je weet pas echt hoe oud je bent geworden als je een popgroep ziet optreden die in je jeugd furore maakte. Als we nu de bandleden, na al die jaren, terugzien tijdens een reünie-optreden, is het wel even schrikken. Wat zijn díe oud geworden. Tegelijkertijd besef je dat je een spiegel voor je hebt: niet alleen zíj zijn zo oud geworden!

Ik zag onlangs een reportage over een Tegelse vriendengroep die nog steeds gezamenlijk ritjes maakt op de Puch bromfiets, die in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw populair was. Ook ik was trotse eigenaar en berijder van zo’n Puch met het typische hoge stuur, een brommer waarmee ik indruk probeerde te maken op de meisjes. Die tijd ligt al meer dan veertig jaar achter me. Je had in die tijd een Puch of een Zündapp. Je hoorde bij de ene of bij de andere groep.

Die rivaliteit, die je ook in muzikale voorkeuren had, is nu allang voorbij, weggezonken in het moeras der vergetelheid. En eerlijk gezegd is de magie ook een beetje weg. Vergane glorie.

En toch raakt de muziek van toen, een snaar in ons hart. Je hart leeft op wanneer het geraakt wordt door mooie memories, of krimpt omgekeerd ineen bij het horen van een lied uit een tijd die we liever vergeten. Muziek neemt ons mee terug in ons verleden, naar onze diepste wensen en verlangens, ons verdriet en onze vreugde. De tijd van toen blijft voortleven in ons hart. Ook al is die buiten ons niet meer zichtbaar.

De beelden en emoties van weleer blijven ons hele leven lang nagalmen in onze muzikale herinnering. Door die muziek terug te horen, kom je dichter bij jezelf. Je kunt even de wereld om je heen wegsturen en een duik nemen in de magische binnenwereld van jezelf. Dan voel je weer die eerste kus, dat hevige verlangen, die omhelzing en zie je weer de ogen van je geliefde. Muziek raakt je hart. Dan voel je dat je hart het centrum is van je vreugde en verdriet, liefde en haat, van al je diepere emoties en gedachten. Een hart om te koesteren. Een hart om van te houden!

Column door: Henri Haenen

Het afgelopen jaar is omgevlogen; 2018 zit er alweer bijna op. Vooral door al die mooie en leuke HartbrugReizen vliegt de tijd. We kijken terug op een geslaagd reisjaar. Vele reizigers hebben weer genoten van mooie en gevarieerde vakanties. Wat hebben we het weer fijn gehad met z’n allen! Bijzondere plekken gezien en bezocht, gevarieerde excursies gemaakt, en er zijn weer veel mooie vriendschappen ontstaan. Groepsgevoel en saamhorigheid zijn altijd heel kenmerkend voor onze reizen, en het is altijd prachtig om te zien hoe dat ontstaat in onze groepen. Na een paar dagen voelt het als één grote familie!

Dit gevoel geldt overigens niet alleen voor de reizigers, maar ook voor mij. Tijdens de reis naar Berlijn heb ik mijn 30e verjaardag gevierd. Er werd mij de vraag gesteld of ik mijn familie, partner en vrienden niet miste, omdat ik mijn verjaardag niet met hen samen kon vieren. Waarop ik zei: ‘Maar jullie zijn ook mijn familie!’. Ik vond het bijzonder om deze dag te vieren met al deze lieve mensen om mij heen.

In het najaar hebben we genoten van mooie reizen naar Berlijn en Kroatië. Na terugkomst deed de herfst toch echt zijn intrede in Nederland. Maar we hebben genoeg voorjaarsreizen voor u in petto, zodat u alvast kunt uitkijken naar een leuke (en zonnige!) vakantie. Wilt u niet zo lang wachten en bent u dit koude weer al beu? Er zijn nog enkele plekken vrij voor de 21-daagse reis naar Spanje.

Ook voor het nieuwe jaar hebben we ons best gedaan om u een mooi reisprogramma te presenteren. Wellicht heeft u dit in de vorige uitgave al bestudeerd, of heeft u al aanvullende informatie gelezen op www.hartbrugreizen.nl. Wees er snel bij als u interesse heeft in een reis; zo voorkomt u teleurstellingen. Ik hoop u snel te ontmoeten of terug te zien tijdens een van onze HartbrugReizen!

Column door: Marly van Overveld